Blogsphere's Paradox

واقعاً بازي وقتها حالم از اين فضاي بعضی بلاگهاي ايراني بهم ميخوره. يک عده قلیل ، متاسفانه، ادم مريض که دچار انواع و اقسام پارادوکس ها و تناقضات عجيب غریب فلسفي و ذهنی هستند و نميدونن چي ميخوان و ...الخ

بعضی وقتها هم دلم مي خواد اصلاً بگم گور پدر ايران و مردمش اما باز ميبينم که نميشه و اصلآ کار اخلاقی نیستش. اما این قضیه متناقض نبودن در زندگی همیشه برام جالب بوده و سعی کردم کمتر واسه خودم تناقض ایجاد کنم . ولی این پارادوکس موجود در بین جماعت فارسی زبان بلاگ نویس هم کم کم داره میره رو اعصاب من. نمونه اش هم ساده برات بگم: اکثرآ مشکل خداشناسی دارن یا ادای فاضل بودن رو در میارن. بهش هم که میگی ناراحت میشه

بله این قضیه مذهب برای مثال، واسه ما ايراني ها بدجوري مشکل سازهست. وبلاگ نویس فمينيست و انارشیست و مذهبی- می بینی والا هر سه نوع مرض رو با هم داره- رو میشناسم که ضد فرهنگي هست که توش زندگي ميکنه بدون اينکه شناختي از فرهنگي که باهاش درگيره داشته باشه يا بطور کلی اکثرآ بدون اينکه بدونن اين تضادشون از کجا مياد و داره به کجا ميره از همه عالم و آدم ايراد ميگيرن اما ایراد خونه و مملکت خودشون رو نميتونن ببينند یا شاید هم تعمدآ چشماشون رو ميبندند تا حقيقت که تلخ هم هست ازارشون نده. خب به نظر من این همون تناقض فکری هست که اکثریت ایرانیها باهاش درگیرن

حالا سر فرصت بیشتردر این مورد مینویسم

Just a bit of self-explanation in my mother tongue about types of paradoxes I encounter on a daily basis inside the Iranian blogsphere and how it makes me throw up every time I see it.